آثار نماز بر انسان

اهمیت نماز

جز آنچه از آیات و احادیث نقل شده، رفتار اولیاء خدا نیز اهمیت و جایگاه آنرا بیان میکند. نماز، جز برنامه ی انبیاء بوده است. حضرت عیسی (ع) در گهواره هم میگوید خداوند مرا تا زنده هستم به نماز و زکات سفارش کرده است.

امان حسین (ع) حتی در ظهر عاشورا در میدان مبارزه و در برابر تیر های دشمن هم نماز را رها نکرد.

حضرت ابراهیم (ع)، همسر و کودک خویش را در بیابان های داغ مکه، که آنهنگام هیج آب و گیاهی نداشت، مسکن داد و گفت : (( خدایا، تا نماز به پا دارند )).

پیشوایان معصوم ما، هنگام نماز، رنگ خود را می باختند و می فرمودند : وقت ادای امانت الهی و حضور در پیشگاه و درگاه الهی است.

گرچه نماز را به طمع بهشت یا ترس از عذاب جهنم میخوانند، امّا امیرالمومنین نماز را نه برای تجارت یا سپری از آتش میخواندند، بلکه بخاطر شایستگی خدا برای عبادت، انجام می دادند.

برای اهتمام به این برنامه سازنده، اسلام به پدران و مادران سفارش کرده که اطفال خودرا قبل از بلوغ، مثلا از سن هشت سالگی به نحوی که می توانند وادار به نماز کنند و گاهی هم به خاطر بی اعتنایی شان، از خود خشونت نشان دهند.

آنکه اهل نماز است، با مبدا هستی مرتبط است. مثل خلبانی که با اتاق فرمان ارتباط دارد. خداوند می- فرماید اگر میخواهی رابطه ی خوبی با دیگران داشته باشی رابطه ات را با من زیاد تر کن.

نماز، سبب آمرزش گناهان و زدودن آثار لغزش هاست. قرآن پس از دستور به نماز، می فرماید : نیکی ها بدی هارا از بین می برد.

ترک نماز

ترک نماز، قطع رابطه کردن با آفریدگار هستی است و این در دنیا و در آخرت، عواقب تلخی دارد. در قیامت، اهل بهشت از دوزخیان می پرسند : چه چیز شمارا روانه جهنم کرد؟ یکی از پاسخ هایشان این است که : ما پایبند به نماز نبودیم.

در جایی دیگر، به نماز گزارانی که نسبت به نمازشان سهل انگارو بی اعتنا هستند و گاهی میخوانند و گاهی نمی خوانند، می گوید : وای بر آنان.

رسول خدا (ع) در این باره می فرماید :

هرکه از روی عمد و با توجه نماز را رها کند، از اسلام خارج شده و کافر است.

و نیز فرموده اند :

مرز میان اسلام و کفر، چیزی چیزی بیش از رها کردن نماز نیست.

سبک شمردن نماز و آثار آن

ارزش گذاری به نماز، نشانه ی ایمان به خداست و بی اعتنایی, دلیل ضعف غشق و علاقه به معنویات است. حضرت علی (ع) در این باره می فرماید :

سارق ترین و دزد ترین افراد کسانی هستند که از نمازشان بکاهند و بدزدند.

در جای دیگر می فرمایند : کسانی که نماز را سبک میشمرند، مانند زنانی هستند که سقت جنین می کنند، نه می توان آن ها را حامله نامید و نه می توان با آنان بچه دار گفت.

کسی که نماز را سبک شمارد و ضایع کند، نسبت به غیر نماز، تضییع بیشتر خواهد داشت.

پیامبر اسلام (ص) می فرمایند : آنکه نماز خود را تباه سازد، در قیامت کنار قارون و هامان خواهد بود. وای بر کسی که از نماز خود مواظبت نکند...

و در جای یگر می فرمایند : کسی که نماز را سبک شمرد، خداوند برکت و بهره و خیر را از عمر و مال او بر میدارد، پاداش کارهای او از بین میرود، دعا هایش مستجاب نمی شود، هنگام مرگ، احساس گرسنگی و تشنگی و ذلت مخصوص از دنیا می رود، در برزخ، شکنجه و ظلمت و فشار می چشد. در قیامت حساب سختی از او کشیده می شود.

در جای دیگر می فرماید : هر که نماز را سبک شمرد، از امت من نیست.

از پیامبر (ص) نقل شده است که : همینکه انسان در نماز به غیر خدا توجه میکند، خداوند به او می- فرماید : به که توجه میکنی؟ آیا پروردگاری غیر از من سراغ داری؟ آیا مراقبی جز م ندر کار است؟ آیا به بخشنده ای غیر از دل بسته ای؟ بخشنده ترین کس منم... اگر توجه به من داشته باشی، من و فرشتگانم به تو توجه داریم...